کاتب اصفهانی

محمد بن صفی الدین ابی الفرج محمد بن نفیس الدین ابی الرجاء حامد بن محمد بن عبدالله بن علی بن محمود اصفهانی
مکنی به ابوعبدالله و ملقب به کاتب و معروف به کاتب اصفهانی و عماد کاتب و ابن اخی العزیز.
از اکابر فقها و ادبای شافعیۀ اواخر قرن ششم هجرت که در سال پانصد و نوزدهم هجرت در اصفهان تولد یافته و در بغداد نشو و نما کرده و در مدرسۀ نظامیۀ آنجا فقه و حدیث و ادبیات را فراگرفته، پس به بلاد متفرقه مسافرتها کرده و عاقبت در شام به وزارت صلاح الدین ایوبی نائل گردیده تا در روز دوشنبۀ اول رمضان سال پانصد و نود و هفتم هجرت در دمشق درگذشته و در مقابر صوفیه مدفون شد،
و از تألیفات او است :
١ - البرق الشامی در تاریخ و هفت مجلد است.
٢ - خریدة القصر و جریدة اهل العصر که مشهور است و شامل شرح حال و آثار بعضی از ادبا و شعرای قرن ششم هجرت میباشد.
٣ - دیوان دوبیت (رباعی) که کوچک است.
٤ - دیوان الرسائل.
٥ - دیوان شعر که چهار مجلد است.
٦ - زبدة النصرة و نخبة العصرة که ملخص کتاب نصرة الفتره مذکور در ذیل است و در پاریس و لیدن چاپ شده.
٧ - العتبی و العقبی که عتبی الزمان نیز گویند.
٨ - الفتح القسی فی الفتح القدسی که در مصر و لیدن چاپ شده و این کتاب را بعد از تألیف به نظر قاضی فاضل رسانده و او نیز به تبدیل نام اصلی آن کتاب (القدح القسی فی الفتح القدسی) که خود عمادالدین بدان موسومش داشته بوده امر کرد که به همین اسم فتح القسی اش مسمی دارد.
٩ - القدح القسی که مذکور شده.
١٠ - نحلةالرحلة.
١١ - نصرة الفترة و عصرة القطره در تاریخ سلجوقیان و وزراء و اکابر آن دولت و ظهور ترک بوده کتاب زبدة النصرة مذکور فوق نیز ملخص همین کتاب است.
و از اشعار عمادالدین است :

اقنع و لاتطمع فان الغنی
کماله فی عزة النفس
فانه ینقص بدرالدجی
لاخده الضوء من الشمس